Het eerste team zet er nu vaart achter. Na de daverende overwinning in de 7e ronde tegen de koploper, versloegen we nu LSG 4 in een zinderende wedstrijd die 5 uur duurde! Lees hier het wedstrijdverloop.
Het begin van de wedstrijd zag er nog niet hoopvol uit. Alleen Giel en Koert konden spreken van een goede stelling. De rest van het team stond er niet zo geweldig voor. Het beloofde meteen al een zware wedstrijd te worden, en dat werd het ook.
Na zo'n 2,5 uur spelen kregen we de eerste opsteker. Inderdaad was het Giel die de score voor ons opende. Altijd lekker zo'n eerste punt voor het team. Op 4 speelde Giel de opening rustig maar kon stapsgewijs de druk wel opvoeren. De tegenstander speelde in het middenspel wat onnauwkeurige zetten waarna Giel het nog voor de tijdscontrole wist te beslechten 1 - 0.
We verdubbelden al snel de score. Daar was wel enig geluk bij nodig. Onze topscoorder Michael op 5 met zwart kwam niet lekker uit de opening, maar wist de stelling nog wel "te keepen". En zoals wel vaker, als je een goed seizoen speelt, zit het ook wel eens mee: de tegenstander vergaloppeerde zich en zag een venijnig zetje van Michael over het hoofd waardoor Michael een winnende stelling kreeg. Een mooie meevaller en een punt dat we hard nodig hadden : 2 - 0
Vlak daarna scoorde LSG de "aansluittreffer". Arjen met zwart op 1 spelend, kwam niet lekker uit de opening. Zijn tegenstander won in het middenspel een kwaliteit en ofschoon Arjen tot in het verre eindspel dapper weerstand bood, was de remisehaven niet meer te halen : 2 - 1
Wim op 8 trok vanuit de opening ten aanval op de koningsvleugel maar deed dat niet foutloos. De tegenstander hield het hoofd koel en Wim moest zijn aanval afbreken om op de andere vleugel "net aan" de stelling dicht te houden. Dat lukte, maar meer dan remise zat er niet in en daarom werd, na een korte zetherhaling, het remise-aanbod van de tegenstander geaccepteerd : 2½ - 1½
Vervolgens was het lang wachten op de volgende uitslag. Het kon nog alle kanten op, al moest het wel erg vreemd lopen als we nog zouden verliezen.
Joël speelde op 7 een degelijke opening, en het leek lang op een eenvoudige remise af te stevenen. Joël kwam echter door een onnauwkeurigheid toch in serieuze problemen, maar in de tijdsnoodfase liet de tegenstander een dameruil toe, tot opluchting van Joel. Hierna kwam de remise niet meer in gevaar 3 - 2.
Martijn op 2 kwam met een verminkte pionnenstructuur ut de opening. Dat was een bewuste keuze van Martijn want hij vermoedde genoeg compensatie daarvoor. Maar die compensatie kwam niet lekker uit de verf, en door de structuurverzwakking verloor Martijn in het middenspel een pion. Dat pionnetje werd henm in het verre eindspel noodlottig. Al moest zijn tegenstander dat nog wel even bewijzen, maar dat deed hij dan ook heel kundig, ondanks het manmoedige verzet van Martijn : 3 - 3
Maar als snel daarna bezorgde Koert (op 6) ons weer een voorsprong. Koert had de opening zorgvuldig opgezet, won een pionnetje in het middenspel en wist in het verre middenspel zijn tegenstander helemaal klem te zetten: hij kon geen kant meer op! De manier waarop Koert het afmaakte oogde zeer fraai. Met een paar krachtzetten werd de tegenstander via een mooie combinatie gevloerd 4 - 3.
En nu ...
Op deze plek moeten we Niels, spelend op 4, in het zonnetje zetten. Ga maar na: het is 17.00 uur, we staan 4 - 3 voor, je tegenstander MOET winnen en de stelling is zodanig dat niemand er wat van begreep ... wie stond er nu eigenlijk beter?
Zo ga je dus het 5e wedstrijduur in!
Nu had Niels wel al wat minder gestaan, en had zich naar een, ik noem het maar "gelijke stelling" gemanoeuvreerd. Maar dan onder het oog van velen, en onder grote druk, nog bijna een uur lang zo koel blijven en nergens in echt gevaar komen: Chapeau! Een dik verdiende belangrijke remise : de overwinning was binnen 4½ - 3½.
Na deze overwinning zijn we voor 90% veilig, nu op naar de laatste ronde!